Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast


Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.

Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.

Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.

zondag 29 juli 2012

Typisch

Na een heerlijke shopdag wandelen Manlief en ik met meer pakken dan de bedoeling was naar onze wagen die we aan de rand van de stad hebben geparkeerd. Voor ons aan de voetgangerslichten staat een jong koppeltje, in shorts en met wandelschoenen. Hij draagt een megagrote rugzak op zijn rug, zij een megagroot fototoestel op haar buik. Als hij het stoplicht wil negeren omdat er toch geen wagens in de buurt zijn, trekt zij hem terug de stoep op en spreekt hem streng toe in een taal waar ik geen snars van begrijp. Ik vermoed dat het Slavisch is.
Net voor het licht voor ons op groen springt, komt een rode dubbeldekker aangereden.
'Kijk,' zegt Manlief, 'een trouwer!'
'Klik,' zegt de camera van het meisje.
Straks pronkt de bus in hun fotoalbum of, en die kans is groter, op hun vakantiepagina op Facebook. 'Een typisch Belgische dubbeldekker,' schrijven ze er dan bij.
Stil vraag ik me af of er tussen onze vakantiekiekjes ook van die typische dingen zitten die eigenlijk helemaal niet typisch zijn.

7 opmerkingen:

  1. Haha wat een grappig verhaal. Het zet je wel even aan het denken ja.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ons klikvingertje maakt op 'den vreemde' ook 'typische' overuren, Veerle...
    Lie(f)s.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. zou kunnen hé .... wie weet wat ze denken ...

    ga mijn vakantiefoto's nog eens heel aandachtig, wie weet wat ik toen dacht wat ik nu niet meer denk

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Eén van mijn dochters is naar een strenge school in Brugge geweest, in streng blauw uniform liepen ze klassikaal door Brugge voor één of andere les, en ze werden zeker 10 keer gefotografeerd door Japanners, die thuis ook zullen gezegd hebben, " zo zien de schoolmeisjes in Belgie er uit!"

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zelfs mensen van het land dat je bezoekt... alsof die anders zijn dan wij. Mss wat anders qua kleren of huidskleur... maar eigenlijk ook gewoon "mensen".

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Tja, niets is wat het lijkt, dat is een feit. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Haha! Wie weet geraken er soms ook zo'n foto's in de reisgidsen. Uiteindelijk zijn dat meestal ook maar momentopnames van één auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

Als het niet lukt hier te reageren en je toch graag je zegje wil doen, mag je altijd een woordje achterlaten op www.bloggen.be/sprokkels.

Dank voor je reactie!